Wielki Piątek to święto, które koncentruje myśli wierzących na krzyżu Chrystusa. Ks. dr Marcin Luter w swojej teologii krzyża powiązał zwiastowanie krzyża z całą teologią chrześcijańską i domagał się interpretacji tradycji teologicznej w świetle śmierci Chrystusa. Nie oznacza to pominięcia wcielenia Syna Bożego i narodzin Jezusa, czy też pomniejszenia znaczenia zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, lecz wskazuje na optykę w jakiej powinny być ono postrzegane.
„Przed Reformacją śmierć krzyżową Chrystusa rozumiano jako ofiarę złożoną Bogu. Luter uczył, że śmierć Jezusa jest nie tylko ofiarą złożoną Bogu, lecz także darem Bożym dla człowieka. Bóg świat sam z sobą pojednał (2 Kor 5, 19). Wyznaczył Chrystusa na ofiarę przebłagania. Inicjatywa zbawienia człowieka była i jest w ręku Boga. Bóg z miłości ofiarował człowiekowi krzyż Golgoty. W krzyżu, pojmowanym jako dar Boży dla człowieka, ofiarowane zostały ludzkości wszystkie zbawienne dary, a mianowicie: pojednanie, wyzwolenie i usprawiedliwienie.” (ks. prof. Manfred Uglorz)
Atmosfera Wielkiego Piątku jest w Kościele ewangelicko – augsburskim niepowtarzalna. To dzień wyciszenia i zatrzymania się, który pozwala przygotować się do Zmartwychwstania Pańskiego. Jest to związane z ewangelicką duchowością, która koncentruje się na wewnętrznym doświadczaniu i przeżywaniu Chrystusa w Słowie Bożym i sakramencie.
W kościołach w całym kraju dominuje czerń, krzyż przesłonięty jest kirem na znak żałoby, a dzwony kościelne milczą (zabrzmią dopiero w niedzielę wielkanocną). Liturgia nabożeństwa przystosowana jest do znaczenia święta: czytane są fragmenty Męki Pańskiej, śpiewane pieśni pasyjne oraz recytowane naprzemiennie słowa „Ludu mój Ludu, cóżem Ci uczynił”.
Wielka Sobota
To dzień ciszy, zadumy i przygotowania do Wielkanocy.