29 listopada 2020 r. jest pierwszym dniem Adwentu – ewangelicy wkraczają w nowy rok kościelny, w dalszy etap chrześcijańskiej wędrówki za Chrystusem.
Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. Chrześcijanie używają tej nazwy zarówno do opisania przyjścia Chrystusa na ziemię poprzez narodzenie z Marii Panny, jak i na określenie powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale (paruzja). Już w IV wieku ustalono, że pierwszy dzień Adwentu przypada w niedzielę, cztery tygodnie przed 25 grudnia i rozpoczyna się wtedy nowy rok kościelny.
Czas Adwent u ewangelików to oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa, przygotowanie się do kolejnej pamiątki jego urodzin (Boże Narodzenie), ale też zachęta do zmian, do prostowania i naprawiania wielu spraw w swoim życiu.
W pandemii świętowanie Adwentu ma inny charakter. Zwykle w tym okresie odprawiane są w parafiach ewangelickich niedzielne i tygodniowe nabożeństwa adwentowe, a wierni częściej przystępują do sakramentu Komunii Świętej. Niestety z uwagi na ograniczenia w kościołach pełne uczestnictwo nie jest możliwe.
W naszym kościele Świętej Trójcy na Łasztowni niedzielne nabożeństwa odbywają się, jak zwykle, o godz. 10.00. Są one transmitowane także on- line oraz jako nagrania – na Facebooku naszej Parafii.
W tym roku, zamiast w adwentowych nabożeństwach tygodniowych, które w ubiegłych latach odbywały się w wirydarzu Kościoła, bierzemy udział w Adwentowym Czuwaniu. Spotykamy się we wtorki, w Kościele, w godzinach między 17.00-18.00. Będzie czas na ciszę, osobistą modlitwę, czytanie psalmów, krótkie rozważanie, samotność lub wspólnotę (kto jak woli), muzykę organową. Możesz przyjść na całą godzinę, możesz po prostu pojawić się na krótką chwilę i wyjść w dowolnym momencie. Zapraszamy wszystkich, którzy poczują takie pragnienie. Nie musisz być członkiem parafii ewangelickiej, czuj się zaproszony. Będziemy na Was czekali przy świecach wieńca adwentowego w każdy wtorek, z nadzieją wzajemnego ubogacania się.
diakon Izabela Sikora, ksiądz Sławomir Sikora
Parafianie mogą uczestniczyć w nabożeństwach transmitowanych przez radio, telewizję i internet. Rekolekcje czy spotkania młodzieżowe są dostępne online. Niestety nie będą mogły się odbywać tradycyjne adwentówki i gwiazdki połączone zwykle z modlitwą, śpiewaniem adwentowych pieśni czy łamaniem się opłatkiem. Dlatego tegoroczny Adwent jest też czasem tęsknoty za wspólnotą, najbliższymi, bliskością. Świętowanie nadal jest jednak możliwe w naszych domach i rodzinach. Pomagają w tym także zewnętrzne symbole, które w tym okresie obecne są w wystroju kościołów i domów.
Pojawiają się wieńce adwentowe z czterema świecami, które zapalane są w kolejne niedziele Adwentu. Rodzina ma możliwość gromadzenia się przy zapalonych świecach, śpiewania pieśni adwentowych, czytania Słowa Bożego i zmawiania modlitwy. Wieniec Adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej luterańskich kościołów i kaplic. Światło świecy nawiązuje do proroctwa Izajasza zapowiadającego Mesjasza – światłość świata.
W domach popularny jest kalendarz adwentowy, który służy do odliczania dni od pierwszego dnia Adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Każdego dnia Adwentu odkrywa się kolejny kartonik lub kopertę, gdzie ukryty jest werset biblijny, zadanie na dany dzień oraz niespodzianka.
Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików, jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas nabożeństw. Ten niezwykle dynamiczny i radosny utwór, powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz, nosi tytuł: „Córko Syjońska”. Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy Cicha Noc.
W Adwencie rozprowadzane są w parafiach świece
Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, w ramach ekumenicznej akcji od ponad 20 lat prowadzonej przez Diakonię Kościoła ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-reformowanego, Caritas Kościoła rzymskokatolickiego i Eleos Kościoła prawosławnego.
W dzisiejszych zabieganych czasach coraz rzadziej na coś czekamy. Pandemia zmieniła także nasze życie i codzienne funkcjonowanie. Czas Adwentu wypełniony jest nadzieją na zmiany. Jest też doskonałą okazją do zatrzymania się, refleksji oraz wewnętrznego skupienia się na Bogu i Jego spełnionej obietnicy zbawienia.
