Rekowo to najmniejsza i najstarsza wieś (nie licząc przysiółków i kolonii) w gminie Kobylanka w powiecie stargardzkim. Około 1173 – 1176 roku wioska została przekazana przez Warcisława Świętoborzyca, kasztelana szczecińskiego, opactwu cystersów w Kołbaczu. Stanowiła wtedy, wraz z pięcioma innymi wioskami, pierwsze uposażenie kołbackiego klasztoru. W pobliżu Rekowa cystersi założyli własne gospodarstwo, które jest wymieniane w zapisach z 1345 i 1355 roku. W inwentaryzacji przeprowadzonej po sekularyzacji dóbr zakonników z Kołbacza w 1541 roku, do domeny książęcej przeszła „wieś z 10 łanami oraz mały folwark”.
Do roku 1950 istniał we wsi kościół ryglowy z II połowy XVIII wieku. Samej budowli już dziś nie ma, ale zachował się mur kamienny, który niegdyś otaczał kościół, a także znajdujący się przy nim cmentarz. Kilka przedwojennych domów w Rekowie posiada ozdobne elewacje.
Tyle encyklopedyczny opis wioski i jej historii.
Tym, co wyróżnia obecnie mieszkańców Rekowa, jest ich duma z dziedzictwa, tak odległego, jak i współczesnego oraz nadzwyczajna aktywność. Aby wykorzystać własną energię i sprzyjający czas, doprowadzili do realizacji projektu, dzięki któremu Rekowo jest teraz piękniejsze, a wioska lepiej zagospodarowana. W ramach projektu „Rewitalizacja średniowiecznego układu urbanistycznego osady Rekowo wraz z odtworzeniem zabytkowych elementów, infrastruktury drogowej” przebudowano drogę okalającą centralny plac wsi, a na drodze dojazdowej od strony Bielkowa położono nowy odcinek asfaltu. Przeprowadzono renowację muru okalającego miejsce, gdzie był kiedyś kościół i przykościelny cmentarz. Na głównym placu wioski postawiono drewnianą wiatę z oświetleniem i stołami. Wokół wykonano nowe nasadzenia, zasiano trawę. Całość dobrze się komponuje ze starą, niską zabudową.
Ważnym punktem projektu „Odnowa Rekowa od nowa” była plenerowa wystawa fotograficzna autorstwa Tadeusza Wiśniewskiego, ukazująca ocalałą historię Rekowa i jej mieszkańców w zestawieniu ze współczesnością wioski. Drugą z wystaw tworzą portrety obecnych mieszkańców wioski, nakreślone ręką Grażyny Czernik.
13 października 2019 roku, w ramach Klubu Ewangelickiego, obie wystawy, dzięki staraniom mieszkańców Rekowa i władz samorządowych, a także duchownych i społeczności luterańskiego zboru, zagościły w wirydarzu domu parafialnego przy Kościele Świętej Trójcy na Łasztowi. Samą prezentację wystawy poprzedziły prelekcje: Lecha Czernika, na temat założeń architektonicznych Rekowa oraz Tadeusza Wiśniewskiego, o historii i współczesności Rekowa.
