W sobotę, 7 maja 2022 r., o godz. 11.00 w kościele Świętej Trójcy w Warszawie odbyła się uroczystość ordynacji na księdza dziewięciu diakonek: Izabeli Sikory – z naszej parafii Świętej Trójcy w Szczecinie, Kariny Chwastek-Kamieniorz, Małgorzaty Gaś, Beaty Janoty, Katarzyny Kowalskiej, Wiktorii Matloch, Haliny Radacz, Katarzyny Rudkowskiej, Marty Zachraj-Mikołajczyk.

Media o ordynacji ks. Izabeli Sikory (aktualizacja 22.05.2022)

Media o wydarzeniu

Transmisja nabożeństwa –   Youtube warszawskiej parafii
Luteranie.pl. Wszystko ma swój czas – portal Kościoła Luterańskiego
Luteranie.pl
Jak zwracać się do księdza kobiety? Opinia prof. Jana Miodka

ORDYNACJA

Kościół Ewangelicko – Augsburski naucza, że w Kościele nikt nie powinien nauczać i udzielać sakramentów Świętych, jeśli do tego nie został prawnie powołany (Konf. Augsb.)
Istnieje jeden urząd zwiastowania Słowa Bożego i udzielania Sakramentów Świętych. Urząd ten ma różne POSŁANNICTWA – MISJE. Według starokościelnej tradycji, istnieją trzy zasadnicze stopnie: diakona-diakonisy, prezbitera (księdza), biskupa.
Urząd diakona, diakonki i diakonisy w zborze jest urzędem pomocniczym: praca diakonijna, charytatywna, nauczanie i pomoc ordynowanemu duchownemu przy udzielaniu Sakramentów Świętych. W historii naszego Kościoła szczególne miejsce zajmuje urząd diakonisy. Toteż diakonise w Kościele Ewangelicko – Augsburskim w Polsce wyświęcane były przez Biskupa Kościoła.
Urząd duchownego – prezbitera – księdza przyjmuje kandydat z rąk biskupa przez ordynację czyli ustanowienie, albo wyświęcenie. Wszyscy duchowni są sobie równi w zwiastowaniu Słowa Bożego i udzielaniu Sakramentów Świętych.

Objęcie ewangelicko-luterańskiego urzędu duchownego wymaga teologicznego przygotowania i następuje po zdaniu pierwszego egzaminu kościelnego „pro venia concionandi” przed powołaną przez Biskupa Kościoła  Kościelną Komisją Egzaminacyjną.  Dokonuje się to przez wyświęcenie (łac. Ordinatio), którego dokonuje  zgodnie z Zasadniczym Prawem Wewnętrznym Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego  §. 78, p 1 d/  biskup Kościoła  albo biskup diecezjalny  zgodnie z § 52, p 2., w którego diecezji odbywa się ordynacja. W razie niemożności dokonania ordynacji przez biskupa Kościoła, biskupi diecezjalni ordynują tylko kandydatów pochodzących ze swoich diecezji i na terenie swojej diecezji.
Biskup oraz asystujący mu inni duchowni (najmniej dwóch) dokonują ordynacji starokościelnym zwyczajem przez modlitwę i włożenie rąk. Jeśli w uroczystości ordynacji uczestniczą inni biskupi to mimo, że nie asystują biskupowi ordynującemu, także wkładają swoje ręce na głowy wszystkich ordynowanych. Ponadto biskup dokonujący ordynacji może zarządzić, aby wszyscy duchowni biorący udział w ordynacji, nie wyłączając duchownych, z którymi nasz Kościół posiada wspólnotę ołtarza i ambony,  zwyczajem starokościelnym włożyli swoje ręce na głowy ordynowanych.
Duchowny ewangelicki z ustanowienia Bożego i Kościoła jest zwiastunem Słowa Bożego i szafarzem świętych sakramentów (Minister Verbi Divini). Jest on także szafarzem „władzy kluczów” (Por. Ew. św. Jana 20,21-23  oraz Konfesja Augsburska art. XXVIII).
Ordynacja powinna się odbyć przy udziale wiernych i księży w niedzielę lub święto kościelne (za wyjątkiem pierwszego dnia wielkich świąt chrześcijańskich) lub w wolny dzień od pracy, tak aby w niej mogła wziąć udział jak największa liczba księży i wiernych.
Ze względów duszpasterskich ordynacja powinna się odbyć w porozumieniu z ordynowanymi i ich proboszczami w ich macierzystej parafii lub w kościele Świętej Trójcy w Warszawie.

Źródło: https://www.luteranie.pl/liturgika/