W Niedzielę Palmową, 10 kwietnia, rozpoczął się Wielki Tydzień. Koncentruje on myśli wierzących wokół męki Jezusa Chrystusa, przypomina o zdradzie, upokorzeniu, bólu i śmierci Zbawiciela na krzyżu.
Wielki Czwartek. Dzień Ustanowienia Wieczerzy Pańskiej.
W Wielki Czwartek chrześcijanie upamiętniają Ostatnią Wieczerzę, którą Jezus świętował ze swoimi uczniami. To pamiątka ustanowienia przez Jezusa Chrystusa Wieczerzy Pańskiej. W Kościele sakrament ten ma różne nazwy: Wieczerza Pańska, Wieczerza Święta, Sakrament Ołtarza, Komunia Święta, Stół Pański, Eucharystia, Łamanie Chleba.
Dla Luteran Komunia Święta jest sakramentem, to znaczy ustanowionym przez Jezusa Chrystusa widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej. Sakrament ten jest nie tylko pamiątką śmierci Chrystusa, ale również zapowiedzią radości Zmartwychwstania, szczególnym wniknięciem w Boże Tajemnice, które dzięki ustanowieniu Chrystusa możemy rozważać i przyjmować dla naszego zbawienia.
W Komunii Świętej Chrystus sam przychodzi w Swoim Ciele i Krwi pod postaciami chleba i wina. Luteranizm od samego początku wierzy w realną i substancjalną obecność Ciała i Krwi Chrystusa w chlebie i winie. Zgodnie z ustanowieniem Chrystusa, Komunia Święta jest udzielana wszystkim wierzącym pod dwiema postaciami.
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce zaprasza do Komunii Świętej nie tylko ewangelików reformowanych i metodystycznych, z którymi jest w tzw. wspólnocie ambony i ołtarza, ale także wszystkich chrześcijan, którzy wierzą w realną obecność Chrystusa w Sakramencie Ołtarza.
Wielki Czwartek to radosny dzień w środku Wielkiego Tygodnia, dzień wdzięczności za ustanowiony przez Chrystusa sakrament. Barwą liturgiczną Wielkiego Czwartku jest biel — symbol czystości i niewinności. W tym dniu odprawiane są w parafiach luterańskich nabożeństwa komunijne. W liturgii nabożeństwa ksiądz śpiewa dziękczynne „Chwała Bogu na wysokościach!,” zbór odpowiada: „Na wysokościach Bogu cześć”. W czasie nabożeństw wielkoczwartkowych dzwony kościelne dzwonią po raz ostatni, a następnie milkną aż do Wielkanocy.
Kulminacyjnym punktem Wielkiego Tygodnia jest najważniejsze ewangelickie święto: Wielki Piątek.
Wielki Piątek, pamiątka śmierci Jezusa Chrystusa
To wyjątkowe święto dla ewangelików. W śmierci Jezusa na krzyżu reformatorzy widzieli odkupienie ludzkich grzechów i win (teologia krzyża), podkreślając równocześnie, że Wielki Piątek jest nierozłącznie związany z Wielkanocą. Tego dnia luteranie, podobnie jak wszyscy chrześcijanie, wspominają cierpienie i śmierć Jezusa Chrystusa, jego poświęcenie się dla ludzi. Bóg stał się człowiekiem, doświadczył odrzucenia, cierpienia i umierania. Doszło do szczególnego spotkania Boga z człowiekiem.
Równocześnie Wielki Piątek zapowiada zmartwychwstanie i przypomina, że cierpienie oraz śmierć zostały przez Chrystusa przezwyciężone. Dzięki Bożej miłości i okazanej łasce możemy ponownie zobaczyć, że Bóg jest z nami, Bóg cierpi, Bóg w Chrystusie idzie dla człowieka na śmierć i dokonuje zbawienia. Bez ofiary Jezusa Chrystusa chrześcijaństwo traci sens, podobnie jak zmartwychwstanie.
Wielki Piątek to najważniejsze luterańskie święto, które koncentruje myśli wierzących na krzyżu Chrystusa. Ks. dr Marcin Luter w swojej teologii krzyża powiązał zwiastowanie krzyża z całą teologią chrześcijańską i domagał się interpretacji tradycji teologicznej w świetle śmierci Chrystusa. Nie oznacza to pominięcia wcielenia Syna Bożego i narodzin Jezusa, czy też pomniejszenia znaczenia zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, lecz wskazuje na optykę w jakiej powinny być ono postrzegane.
„Przed Reformacją śmierć krzyżową Chrystusa rozumiano jako ofiarę złożoną Bogu. Luter uczył, że śmierć Jezusa jest nie tylko ofiarą złożoną Bogu, lecz także darem Bożym dla człowieka. Bóg świat sam z sobą pojednał (2 Kor 5, 19). Wyznaczył Chrystusa na ofiarę przebłagania. Inicjatywa zbawienia człowieka była i jest w ręku Boga. Bóg z miłości ofiarował człowiekowi krzyż Golgoty. W krzyżu, pojmowanym jako dar Boży dla człowieka, ofiarowane zostały ludzkości wszystkie zbawienne dary, a mianowicie: pojednanie, wyzwolenie, usprawiedliwienie itp.” (ks. prof. Manfred Uglorz)
Atmosfera Wielkiego Piątku jest w Kościele ewangelicko – augsburskim niepowtarzalna. To dzień wyciszenia i zatrzymania się, który pozwala przygotować się do Zmartwychwstania Pańskiego. Jest to związane z ewangelicką duchowością, która koncentruje się na wewnętrznym doświadczaniu i przeżywaniu Chrystusa w Słowie Bożym i sakramencie.
W kościołach w całym kraju dominuje czerń, krzyż przesłonięty jest kirem na znak żałoby, a dzwony kościelne milczą (zabrzmią dopiero w niedzielę wielkanocną). Liturgia nabożeństwa przystosowana jest do znaczenia święta: czytane są fragmenty Męki Pańskiej, śpiewane pieśni pasyjne oraz recytowane naprzemiennie słowa „Ludu mój Ludu, cóżem Ci uczynił”.
Wielka Sobota
To dzień ciszy, zadumy i przygotowania do Wielkanocy. Przed południem w niektórych parafiach odprawiane są nabożeństwach na cmentarzach.